مشکلات رایج عکس برداری با دوربین های دیجیتال

کمتر پیش می‌آید فرصتی دو بار در زندگی انسان پیش بیاید، پس چه بهتر که این فرصت‌ها را روی هوا قاپید!

با این مقدمه‌ی به ظاهر بی‌ربط قصد داریم برخی از مشکلات و سؤال‌های رایج عکس‌برداری با دوربین‌های دیجیتالی را مطرح کرده و به بررسی راه حل‌های آن‌ها بپردازیم. شاید این فرصت‌ها، لحظه‌های خاطره‌انگیزی در زندگی باشند و با چند عکس زیبا بتوانیم آن‌ها را برای همیشه ماندگار کنیم. شاید هم با فراموش کردن چند نکته‌ی ساده، این فرصت را برای همیشه از دست بدهیم.

مشکل: متأسفانه در بیش‌تر پیک‌نیک‌ها و گردش‌های خارج از شهر، باتری (شارژ) دوربین به سرعت تمام می‌شود و دیگر نمی‌توان عکاسی کرد.

راه حل: البته موضوع باتری مسئله‌ی پیچیده‌ای است، اما در این‌جا سعی داریم به‌طور ساده و مختصر، به آن بپردازیم. معمولا دوربین‌های عکاسی مختلف با باتری‌های قابل شارژ مختلفی کار می‌کنند: برخی با باتری‌های شارژی هم‌چون باتری لیتیوم-یون و برخی هم باتری‌های قلمی (چه قابل شارژ و چه غیرقابل شارژ) و غیره. حال زیاد فرق نمی کند دوربین‌تان چه نوع باتری‌ای دارد، نکته‌ی مهم این است که اگر از باتری قلمی استفاده می‌کنید، حتما هم باتری قابل شارژ تهیه کنید و هم شارژر باتری را همیشه همراه داشته باشید. البته اگر با اتومبیل به سفر می‌روید، بهتر است از شارژر فندکی استفاده کنید. اگر هم باتری قلمی قابل شارژ همراه نداشتید و برای موارد خاص و فوری مجبور به خرید باتری بودید، سعی کنید باتری‌های با توان جریان‌دهی بالا و با ظرفیت ۲۸۰۰ ‏میلی آمپر ساعت به بالا، خریداری نمایید. این گونه باتری‌ها را می‌توانید بیش‌تر از عکاسی‌ها تهیه‌ کنید.

انواع شارژر باتری

چون فلاش و LCD ‏دوربین به شدت از شارژ باتری کم می‌کنند، می‌توان به آن ها لقب باتری‌خور داد! بهتر است با تنظیم میزان ایزو (ISO) ‏و دیافراگم دوربین، تا حد امکان از فلاش استفاده نکنید، یا میزان مصرف آن را به حداقل برسانید. ضمن این‌که بیش‌تر دوربین‌ها، در منوی خود، قسمتی برای کاهش میزان مصرف (مانند Optimize ‏یا Economic ) دارند و در آن قسمت می‌توان نمایشگر LCD ‏را به گونه‌ای تنظیم کرد که در حالت عدم استفاده از دوربین، به طور خودکار خاموش شود.

مشکل: مواقعی که از بزرگ‌نمایی دیجیتالی دوربین (Digital Zoom)‏ استفاده می شود، نتیجه‌ی کار به شدت بی‌کیفیت می شود!

راه حل: همیشه موقع خرید دوربین دیجیتالی دقت کنید دوربین از بزرگ نمایی اپتیکال (Optical Zoom) برخوردار باشد، ضمن آن که میزان بزرگ‌نمایی اپتیکال نیز تعیین کننده است. بسیاری از دوربین‌ها در مشخصه‌های خود، بزرگ‌نمایی دیجیتالی نیز ارایه می‌دهند که فقط یک ابزار تبلیغاتی است و در عمل به هیچ‌وجه مناسب و کارآمد نخواهد بود. در این نوع بزرگ‌نمایی، به طور هوشمند و کامپیوتری، پیکسل‌هایی به تصویر اضافه شده و باعث می شوند تصویر بزرگ‌تری ایجاد شود. این امر باعث می‌شود نتیجه‌ی کار بسیار ضعیف و تصنعی شود. در عوض، در بزرگ‌نمایی اپتیکال، تصویر با جابه‌جایی لنز دوربین بزرگ‌تر می‌شود و کیفیت نهایی کار در این حالت، بسیار عالی خواهد بود.

مشکل: گاهی در عکس‌ها چشم‌ها قرمز می‌افتند.

راه حل: علت بروز این مشکل، استفاده از نور فلاش در هنگام عکاسی است. فلاش که در بسیاری از دوربین‌ها وجود دارد، در کنار لنز قرار دارد و هنگام استفاده از آن، در اثر باز بودن مردمک چشم، رگ‌های خونی مردمک مانند یک نقطه‌ی قرمز رنگ در چشم نمایان می شوند. برای رفع این مشکل، بهتر است از نورهای طبیعی استفاده کنید و یا فلاشی اضافی (Flash Bracket) ‏را که قیمت زیادی هم ندارد به کار برید. چون این نوع فلاش‌ها را می‌توان با مقداری فاصله از لنز دوربین استفاده کرد، در نتیجه مشکل قرمزی چشم‌ها رفع خواهد شد .البته تا حد امکان سعی کنید از فلاش دوربین استفاده نکنید.

فلاش اضافی (Flash Bracket)

بعضی از دوربین‌ها نیز امکاناتی دارند که توسط آن ها می توان تا حدی جلوی قرمزی چشم‌ها را گرفت. یکی از این امکانات، ویژگی Red-Eye Reduction ‏است. البته این امکان فقط قرمزی چشم را کاهش می‌دهد و معمولا رضایت بخش نیست (البته یک راه‌حل تا حدودی غیررسمی، یا به عبارتی فوت کوزه‌گری هم وجود دارد و آن این که سوژه قبل از عکس‌برداری برای مدتی به منبع نور خیره شود، سپس عکس گرفته شود).

قرمزی چشم در عکس‌ه

مشکل: بعضی وقت‌ها با وجود استفاده از فوکوس خودکار، باز هم نمی‌توان روی شئ مورد نظر فوکوس کرد.

راه حل: در دوربین‌های دیجیتال، نحوه‌ی کار فوکوس خودکار بدین ترتیب است که روی شئ مورد نظر، به دنبال نواحی کنتراست‌دار (مثل سایه روشن‌ها، تضاد‌های رنگی، زاویه‌ی قسمت‌های لبه‌دار) می‌گردد. بنابراین اکر سوژه فردی باشد که در پس‌زمینه‌اش شئ‌ای با کنتراست بالاتر (مثلا یک ساختمان) قرار گرفته باشد، شاید نتوانید آن فرد را در مرکز فوکوس قرار دهید. پس برای حل این مشکل باید کمی از فوت‌وفن‌های عکاسی کمک بگیرید. بدین ترتیب که ابتدا با بزرگ‌نمایی (Zoom in) روی سوژه و با فشردن دکمه‌ی شاتر تا نصفه و نگه‌داشتن آن، سوژه را در مرکز فوکوس قرار دهید. سپس با بازگرداندن تصویر به حالت اولیه (Zoom out) و تنظیم دقیق کادر، دکمه‌ی شاتر را تا انتها فشار دهید. دقت داشته باشید، در تمام مدت این کار، باید دکمه‌ی شاتر در حالت نیمه نگه داشته شود تا فوکوس مورد نظر به هم نخورد.

مشکل: دوربین با ویندوز ایکس‌پی و ویستا سازگاری ندارد و ویندوز آن را شناسایی نمی‌کند.

راه حل: این مشکل به راحتی قابل حل است و نیازی به نگرانی نیست. چون بیش‌تر دوربین‌های قدیمی این مشکل را دارند، سازندگان این دوربین‌ها جدیدترین نرم‌افزارها و راه‌اندازهای سازگار با ویندوز ایکس‌پی و ویستا را نیز در سایت خود ارایه می دهند. کافیست کمی در گوگل جستجو کنید.

مشکل: به دلیل لرزش دست، نمی‌توان بدون استفاده از فلاش عکس‌های باکیفیت گرفت و در بیش‌تر موارد عکس‌ها مات و بی‌کیفیت خواهند شد.

راه حل: اولین پیشنهاد، استفاده از سه‌پایه است. چون به کمک آن می‌توان با حذف لرزش طبیعی دست، عکس‌های با کیفیت بالا گرفت. ضمن این که با نورپردازی استاندارد ایزو، سرعت شاتر تا حد ممکن افزایش خواهد یافت. هر قدر سرعت شاتر بالاتر باشد، لرزش و حرکت اشیاء تأثیر کم‌تری در عکس خواهد گذاشت. البته به یاد داشته باشید هنگامی که از حالت بزرگ‌نمایی استفاده می کنید، لرزش دست تأثیر بیش‌تری روی عکس خواهد گذاشت و کیفیت کار را بیش از پیش پایین خواهد آورد.

تاثیر Image Stabilizer در عکس

ضمن این که بعضی از دوربین‌ها، از فن‌آوری خاصی با نام Image Stabilizer ‏برخوردارند که از اثر لرزش دست تا حد زیادی می کاهد. این فن‌آوری به گونه‌ای است که در حین لرزش دست، لنز را در خلاف جهت حرکت دست جابه‌جا می‌کند و اثر آن را خنثی خواهد کرد. البته منظور این نیست که هنگام زلزله‌ی ۸ ‏ریشتری هم می‌توانیم به کمک این ویژگی، عکس‌های باکیفیت بگیریم!

ادامه دارد…

منبع :پریانا